Categorie: Recensies

Met een hoge verwachting ga ik voor het eerst dit jaar naar Orpheus. Mijn eerste voorstelling:Paris -Berlin met als ondertitel Je veux de l’amour door het multitalent Ellen ten Damme. Ik moet zeggen dat ze me niet teleurgesteld heeft.

Een voorstelling waarin ze voornamelijk Franse en Duitse liederen ten gehore brengt. Bekende nummers maar ook eigen werk en hertalingen. Het begint met een aantal Franse nummers. Bekend, maar niet gemakzuchtig uitgevoerd. Ze geeft elk nummer iets nieuws mee, wat elk lied toch weer uit tilt boven een ‘gewone’ uitvoering. Hoewel de focus ligt op de zang worden er hier en daar wel kleine theatrale elementen in het programma verwerkt.Zo zingt Ellen ons vanaf een loopband toe, gaat een klein gesprek met iemand in de zaal aan en gooit er hier en daar nog wat dans in. De zang blijft gelukkig echter de boventoon voeren.

“Paris -Berlin – Je veux de l’amour- Ellen ten Damme” verder lezen

Paaz is het eerste boek van Myrthe van de Meer en gaat over Emma, een jonge vrouw die alles lijkt te hebben maar nu toch terecht gekomen is op een psychiatrische afdeling. Het boek verhaalt over haar tijd op de afdeling. De ochtenden, middagen en avonden. De gesprekken met de verpleegkundigen, psychologen en psychiaters. Ze weet zelf niet waarom ze op de afdeling terecht is gekomen. In de gesprekken die ze heeft met de verpleging blijkt niet veel inzicht in haar eigen ziekte. Zij ziet het als vrij normaal dat ze eigenlijk dood wil, ‘dat wil toch iedereen?’

Anekdotes

Wat we te lezen krijgen in het boek van 352 pagina’s is een reeks van anekdotes over hoe zij de tijd op de afdeling beleeft. We lezen over de moeilijke verhouding die ze heeft met haar behandelaars. Het duurt lang, erg lang voordat ze ook maar iets van zelfinzicht krijgt over haar ziekte. Ze heeft problemen met slapen, krijgt allerlei medicijnen maar die lijken niet aan te slaan.

Bewust zo geschreven of niet? Er zit weinig ontwikkeling in het verhaal en de hoofdpersoon blijft voor mij een eendimensionaal persoon waarbij ik niet daadwerkelijk een totaal beeld kan vormen. Het verhaal blijft hangen in een redelijke beschrijving van een psychiatrische afdeling.

Afgelopen zondag ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens in het Van Goghmuseum geweest. Mijn vorige bezoek was minstens vijftien jaar geleden. Wat ik me ervan herinner is dat ik toen het aantal Van Goghs zo vond tegenvallen. Dit gepaard gaande met een tegenvallende  tweede expositie is waarschijnlijk de reden dat ik het museum lange tijd niet heb bezocht.

Een grote vergissing blijkt nu, het aantal schilderijen van Vincent is hoog genoeg en ze hebben nu ook een geweldige expositie over de Frans- Zwitserse schilder:

Félix Vallotton: Het vuur onder het ijs

waar ik tot mijn spijt nog nooit van had gehoord. Zijn werken zijn zeer de moeite waard.

Voor meer informatie:

Van Gogh museum

Ik zeg gaan!

Afgelopen zaterdag heb ik ik in Scheveningen bij het museum ‘Beelden aan Zee’ een mooie tentoonstelling gezien van de Curacaoënaar Yubi Kirindongo. Deze artiest maakt van gevonden materiaal kunst. Het materiaal hiervoor vindt hij onder meer op de stranden van het eiland en hij probeert deze materialen weer tot leven te brengen.

In de tentoonstelling zijn onder meer beelden van autobumpers, t-shirts en printplaten te zien. Uit de beelden is de thematiek van Yubi duidelijk te zien, de vrijheid van de mens. het tegengaan van de slavernij.

Achtergrond

Yubi heeft een slechte jeugd achter de rug als hij als verstekeling naar Europa vertrekt en uiteindelijk terecht komt in Amsterdam waar hij meerdere baantjes heeft gehad. Niet al zijn baantjes zijn even succesvol met als triest hoogtepunt een verblijf van twee jaar in de gevangenis. In de gevangenis leest hij het levensverhaal van de Italiaanse schilder Caravaggio. Dit verhaal stimuleert hem in het maken van zijn kunst.Begonnen als tekenaar ontwikkelt hij zich uiteindelijk tot beeldhouwer.

Een aanrader!

Museum Beelden aan zee