Gedichten, gedachten en verhalen
Lang getwijfeld, maar toch gedaan. Vanmiddag bij de kapper heb ik om een zeer kort kapsel gevraagd. Nu had ik al op sommige plekken van mijn hoofd al nauwelijks haar, toch is het kapsel wat ik nu heb wel even schrikken. Ik weet nog niet helemaal wat ik ervan vind. Moet ik het in de toekomst ook zo doen of toch maar weer langer?
Ik heb de stad wel even gezien. Al geruime tijd, zo’n twintig jaar, ga ik om de zoveel tijd naar Amsterdam om wat musea te zien en wat in de winkelstraat rond te lopen. Gisteren was ik er ook weer.
Weer liep ik in het Rijksmuseum, eerst in de zaal 1600- … en later in de eregalerij. Een belangrijk schilderij ontbrak: De bedreigde zwaan van Jan Asselijn. Volgens een van de zaalwachters was het schilderij tijdelijk in Dordrecht. Jammer.
En ja, ik was ook weer in het Stedelijk en ook daar ontbrak een belangrijk werk en wel The Beanery van Kienholz. Wederom Jammer.
Toe liep ik weer door dezelfde Kalverstraat waar ik al vaker gelopen heb. Weinig nieuws. Nou ja, er was wel iets leuks in de Lego winkel.
LEGO Shelby Cobra
Voor mij even geen Amsterdam.
Net terug van vakantie en meteen zit je weer helemaal in het ‘gewone’ leven, de boodschappen moeten weer gedaan worden, de was moet om de zoveel dagen en zelf koken is weer nodig. Het vakantiegevoel verdwijnt dan heel snel. Ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Probleem, ja zo wil ik het wel noemen. De probleemstelling die hier bij hoort: heb je nog wel vakantie zonder een vakantiegevoel?
Voorlopig probeer ik maar te genieten van het feit dat ik dus echt niet hoef te werken en probeer zoveel te doen als dat ik zelf wil en niet meer dan dat.
Hoe doe jij dat?
De laatste tijd kost het me erg veel moeite om te schrijven. ik vecht daadwerkelijk met elk woord. Elke letter, elk woord, elke zin kost me moeite. Is het wel de moeite waard wat ik schrijf, is het wel goed genoeg?
Toch wil ik door die barrière heen, ik moet weer schrijven Ik heb ook iets te vertellen. Wat ik precies wil zeggen weet ik nog niet. Misschien moet ik het gewoon maar laten komen.
Vandaag dus even niet.
Jullie zien het niet maar toch, ik plaats dagelijks een bericht op deze pagina. Dat jullie die berichten niet zien komt doordat ik ze niet openbaar plaats. Het is te weinig tekst om hier met goed fatsoen voor tekst door te gaan. Het zijn kleine zinnetjes en te korte verhaaltjes. Ik wil jullie die dingetjes niet aandoen.
Het duurt lang
duurt het te lang
weet ik zeker dat lang
niet langer is
dan te lang?
Eigenlijk gedij ik heel goed met structuur. Het probleem is dat ik er helemaal niet goed in ben. Elke keer maak ik weer nieuwe schema’s, nieuwe afspraken met mezelf. Soms schakel ik ook andere mensen in die me dan moeten helpen me aan mijn zelf opgelegde regelmaat te houden. Toch gaat het elke keer weer mis.
Toch …
Ik ga het weer proberen. Hoelang houd ik het dit keer vol?
Donderdag is het dan eindelijk zover: ik ga naar het concert van Janet Jackson. In mijn beleving is het minstens een jaar geleden dat ik het kaartje heb gekocht. Naarmate de datum van het concert dichterbij komt, word ik steeds nerveuzer.
Bij het bestellen van het kaartje heb ik gekozen voor een staanplaats. Dat betekent wel dat ik in de rij moet staan om op tijd binnen te zijn en een goede plek voor het podium te bemachtigen. En hier begint de twijfel al: lukt het me wel om die plek te krijgen, of eindig ik halverwege de zaal?
Een andere grote angst is of ik niet te oud ben voor dit concert. Straks staan er allemaal twintigers en dertigers om me heen, en sta ik daar als oudere man een beetje hip te doen.
Als ik er wat beter over nadenk, weet ik dat het waarschijnlijk wel mee zal vallen. Haar publiek bestaat voor een groot deel uit mensen van de tachtig- en negentiger jaren. Zelf is zij ook al 58…
Gedichten, gedachten en verhalen