Voor een paar weken terug heb ik het boek, ‘De mannentester’ van Heleen van Rooyen gelezen. Het is geen goed boek. Heleen is een schrijfster die het voor mekaar krijgt boeken te schrijven die lekker weg lezen, niet te moeilijke woorden, hier en daar de nodige seks. In dit boek zijn al deze ingrediënten ook weer aanwezig. Het probleem met dit boek is de slechte en ongeloofwaardige plot of het gebrek daaraan. Het verhaal bestaat uit een aantal draadjes die ze niet goed aan elkaar gesmeed krijgt.
Verhaal
Het boek gaat over de zenentwintig jarige Victoria die zich voor geld laat inhuren door vrouwen om te kijken of hun geliefde wel trouw is. Op http://www.heleenvanroyen.nl staat de volgende wervende tekst over dit boek:
Victoria is een 27-jarige femme fatale met een uniek beroep. Ze is mannentester. Ze laat zich inhuren door vrouwen om hun geliefde op de proef te stellen. De ongenaakbare Victoria kent geen scrupules, werkt professioneel en doelgericht. Ze reist van Sevilla naar Londen, van Milaan naar New York, waar ze even gemakkelijk van naam als van uiterlijk wisselt. Geen man is veilig voor haar. In haar gedrevenheid om ontrouw aan de kaak te stellen past ze duistere methodes toe…
Het gegeven van een mannentester is leuk gevonden maar in bijna alle punten gaat de roman onderuit. De seks in dit boek is hoewel beschreven als een pornografische scene nergens opwindend. Het bijna dwangmatig testen van de liefdes van haar moeder doet pathetisch aan.
Uit de bocht
De schrijfster vliegt volledig uit de bocht als ze Victoria verliefd laat worden op een robot. Victoria dicht deze robot, Jules menselijke eigenschappen toe die hij uiteindelijk niet blijkt te hebben. Na deze ontdekking zijn we nog niet klaar met het boek en moeten we nog een paar bladzijden. Is het een goed einde? Ik weet het niet.