Om tien uur stond ik voor de deur van Dijkgraaf-Rijsdorp handelaar in kantoormeubelen. Ik naar binnen zie ik alleen maar kantoorartikelen. Het is dus een zaak met paperclips, punaises en daarnaast hebben ze ook nog kantoormeubels op beperkte schaal. Ik moest even wachten want het was nogal druk. Toen ik had gezegd waar ik voor kwam werd ik gelijk naar een kamertje gebracht met de woorden.’ Je was al aangekondigd ben zo bij je.’ Het was te hopen voor hen dat het bureau wat ik toen zag niet hetzelfde was als de bureaus die ze verkochten want dan vreesde ik het ergste. Goed, de man kwam binnen en we begonnen met het gesprek. Hij vroeg van alles naar mijn journalistiek verleden, hoe ik er toe was gekomen om naar de school voor de journalistiek te gaan of ik tegen lastige klanten kon. ‘ja dan heb ik nog een vraag, er zijn mensen die het raar vinden dat ik het al in het eerste gesprek vraag maar toch doe ik het, hoeveel moet je verdienen?’ Ik wist even niet wat te zeggen. Het is moeilijk om een bedrag te noemen uiteindelijk kwam ik op 2300,- uit. Je kon aan hem zien dat hij het nogal veel vond. ik zei maar gelijk mij aanvangssalaris hoeft het niet te zijn ik moet me eerst nog eerst bewijzen. Dat stelde gerust.
Ondanks deze ene lastige vraag was het een vrij ontspannen en geslaagd gesprek dat zei ik ook. Mijn ’toekomstige baas’ zei daarop dat dit soort gesprekken voor hem het beste werk om te ontdekken of iemand goed is voor het bedrijf,’Je kunt wel moeilijke vragen gaan stellen maar dan wordt de ander nerveus en is niet meer zichzelf en dan weet je nog niks.’ Helaas kreeg ik niet meteen uitsluitsel of ik aangenomen was er zijn nog twee andere kandidaten. Wel denk ik dat ik een grote kans maak.
Terug thuis heb ik mij omgekleed. Ik had namelijk voor het gesprek een pak aangedaan compleet met das. Het zat vandaag niet zo. De was gedaan. Gegeten.
Vanmiddag had ik plotseling de behoefte om de chemobox te legen. In de box lagen nog medicijnen van de vorige bewoonster van mijn huis van minstens vijf jaar oud, het stonk erg! Oké ik de boel inpakken om weg te brengen. Behalve de chemo moest ik ook nog naar de bieb boeken van Deelder halen om me voor te bereiden op het interview. Ik hoop dat ik tijdens het lezen van zijn gedichten en verhalen een idee krijg wat ik precies met hem ga doen.
Bij de Apotheek moest ik vervolgens weer in een rij staan om mijn oude medicijnen af te geven. Ik reed daarna door naar de Halfords om mijn oude batterijen af te geven. Het is nog een hele gebeurtenis zo’ n chemobox legen. Weer in de rij.
Het ging allemaal niet meer zo snel bij de boieb kon ik heel moeilijk de boeken van Deelder vinden maar goed ik heb ze nu! Het enige wat ik nu nog moet is ze ook lezen.
Om vier uur naar moeder (oma), ze was een beetje in de war zei ze zelf.’Ik heb ze ook niet allemaal meer op een rijtje’. Het was er wel even leuk om te zijn.
Thuis aangekomen eten gemaakt uitgeschoten met het zout. Niet te eten die rijst. De groenten daarentegen…
Om half acht snel naar Gigant gereden om de kaartjes te scheuren. Aangekomen bleek dat de eerste voorstelling compleet was uitverkocht een unicum! Druk dus maar we hebben het gered en nu zit ik hier.
