VOC

Het gaat erg langzaam maar gestaag. Soms kan hij de weg wel vinden maar soms ook niet dan lijkt hij de weg kwijt te zijn. Dat duurt nu al twee jaar. Het lijkt steeds slechter te gaan. Hoe lang zou het nog duren voordat hij het echt niet meer weet en als een kasplantje zit te vegeteren?

Vroeger toen hij jong was was het anders. Alles wist hij, verhalen over vroeger kon hij vertellen. Hoe het was geweest ten tijde van Napoleon. Het was net of je er bij was. Hij was er niet eens bij geweest!

Nu kon hij dat niet meer, hij wist het allemaal nog wel maar kon het niet meer zo mooi vertellen. Hele dagen zat hij nu binnen in een kamer met allerlei boeken om zich heen. Mensen die bij hem kwamen noemden het een bibliotheek maar hij zelf een leeskamer. Het was eigenlijk een vrij lege kamer behalve boekenkasten die aan vier zijden de wanden bedekken stonden er alleen maar een beuken telefoontafeltje, groen geverfd. Hierop lagen nog meer boeken. Boeken die hij geraadpleegd
had om zijn geheugen wakker te houden. Was wat hij las ook waar? Soms herinnerde hij zich iets en dan moest hij testen of dat wat hij las wel klopte maar was wat hij las wel waar? Een geschiedenisboek over Napoleon, een biografie van Annie M.G.
Schmidt, een boek van Hemingway. Het behang van de kamer voor zover er nog iets van wandbedekking te zien is, is van koningsmantelrood papier met een klein geel verticaal lijntje er door heen.

Boekenkasten

De boekenkasten zijn van zwaar eiken planken gemaakt en in de kasten staan boeken over de geschiedenis van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Voor de VOC was er zelf speciaal een kast gereserveerd. Met daarin weer alle gerangschikt naar Land of waar dat niet mogelijk is naar Held. Indië nam zo twee planken in beslag en ook Zuid-Afrika had één hele plank. Natuurlijk had hij ook wel boeken over iets anders dan de VOC maar niet in die kamer. Daar was weer een andere kamer voor.