Bastiaan Vinke

De gordijnen zijn al dicht sluiten buiten wat zelden binnen komt De douche staat aan ik probeer mijn angsten af te wassen van mijn huid en tijdelijk voor een paar minuten ben ik ook wie ik wil zijn maar dan nadat ik uitgebreid in de spiegel heb gekeken en het huis uit ben gegaan kijk…

Ik heb vannacht de nacht verbrand net als een stuk papier dat je, als het gevuld is met ongewenste woorden en zinnen snel kwijt wil raken en soms weet je dan niet hoe dan probeer je het met vuur en je ziet dat de vlam reinigt de pijn van het papier

Liggend in de stilte van het moment met alleen maar mijn gedachten om me wakker te houden de minuten gaan terwijl ik lig te liggen hier, verloren

de tafel, de stoel en jij daar tussen in de droom van gisternacht ik zag je staan tussen beuken meubilair jij blijft daar valt niet, beweegt niet, zegt niets ik lig naar je te kijken vanaf de bank zie ik je daar Als het zo blijft jij daar ik hier dan zal het goed zijn

Drijvend op waanzin staart de passie in de golf verdrinkende Zenuwen zweren samen leidden tot een dronkenpraat waar het verstand stil staat (te wachten) De stier danst klaar voor de aanval Ik kijk toe en zie de VROUW vallen voor de stier

Voordat ik kon lezen kon ik al schrijven met woorden, zinnen en gedachten Toen ik geschiedenis en aardrijkskunde en wiskunde als vakken te leren kreeg werd het schrijven moeilijk De woorden krompen ineen en wilden zich niet meer schikken naar mijn al te snel versleten pen Gedachten en zinnen wachtten af op een herschikking niet…

Boudewijn speelt zachtjes hij speelt en speelt tot hij niet meer kan langzaam vormt het refrein het einde van het lied Waar moet de nacht verdwijnen als de dag verschijnt en ik luister poëzie in eenzaamheid

Ik belde vanavond naar boven en kreeg Hem aan de lijn Waarom, vroeg ik gaan de mensen dood ? Omdat het beneden anders te vol wordt jongen, zei Hij. Maar U kunt toch alles, kan de aarde niet wat groter ? Toen hing Hij op, het gesprek werd te langdradig.