We hebben een p. We hebben een dwergkonijn. De naam? Jip. Dat was al wel duidelijk. Vanochtend besloten om er een te kopen en aan het eind van de middag zo rond vijf uur hadden we een hok van anderhalve meter lengte met een blauwe bak en een fijn traliewerkje dat van boven open kan. Daarnaast nog een drinkfles, hooi, stro, knaagvoer en ja een konijn.
Waarom een konijn en geen hond of extra kat? Onze kat kan er niet goed tegen. Ze raakt van slag. Nadat Elmo, haar broertje was overleden heeft Sascha de overgebleven kat er zich aan gewend dat zij alle aandacht krijgt. Ze eist ook de aandacht. Ze ligt op de krant, ligt met haar kont bovenop de afstandbediening. Gaan we het huis uit hebben we eerst een half uur nodig om Sascha rustig te krijgen. ‘Rustig maar Sascha, ik ben met een paar uur terug.’ Na een keer of vijftien weer teruggelopen zijn het huis in bedoeld als afleiding blijkt altijd dat het niet werkt. Ze trapt er niet in. Gevolg… ik ben overal te laat. We durven het gewoon niet aan een extra kat.
Jip is nog niet erg aan ons gewend. Eerlijk gezegd ik ook niet aan hem. Dat hupst maar wat rond. Nou ja het went wel.
