Therésé Raquin van Emile Zola

Vanochtend heb ik ‘Therese Raquin’ uitgelezen, een boek van de Franse naturalist Emile Zola. Dit boek heb ik gisteren bij de bibliotheek gehaald nadat ik in de biografie over Louis gelezen dat deze erg onder de indruk van dit boek was. Aangezien ik gisteren de laatste bladzijden van de biografie heb doorgelezen kon ik mooi dit boek halen.

Kaft van Therese RaquinHet boek heeft tijdens het verschijnen in 1867 grote beroering veroorzaakt. Door de critici werd hem verweten slechts een lange reeks obscene taferelen te hebben geschreven. Zola bestrijdt dit in zijn voorwoord bij de tweede druk.’Ik had slechts één verlangen:ik wilde een potente man en een onbevredigde vrouw als uitgangspunt nemen om het dierlijke in hen bloot te leggen ,zelfs alleen maar die dierlijke kant te belichten ; ik wilde hen in een gewelddadig drama storten en nauwgezet de gevoelens en de daden van die wezens optekenen. Ik heb eenvoudig op twee levende lichamen het ontledende onderzoek uitgevoerd dat chirurgen op lijken verrichten.’.

Het verhaal gaat over een liefdesaffaire tussen een getrouwde vrouw en een vriend van haar man. De affaire eindigt met de moord op de bedrogen echtgenoot waarna het verhaal begint. Het is een aanrader maar verwacht niet dat je na het lezen weer gelijk zin hebt (waarin dan ook).

Kleine observatie; mijn twee favoriete literaire stromingen zijn het naturalisme en het existentialisme. Wat zou dit betekenen?

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!