Staande gehouden in de stad

Aangehouden

Op weg naar de dierenwinkel word ik aangesproken door een meneer met een oortje. Een tweede meneer komt er snel achter aan. Marechaussee. Er worden twee pasjes voor mijn neus heen en weer gezwaaid. Marechaussee. Waar gaat u heen? De ene man kijkt de ander aan terwijl ik omstandig uitleg dat ik op weg ben naar de dierenwinkel om daar twee blikjes Shiny Cat te gaan halen.

Het begon ermee dat het mij opviel dat er opeens wel heel veel Marechaussee rondliep.  Normaal loopt er nooit zomaar een dozijn door de stad dus mijn aandacht was wel gewekt. Allemaal mannen in van die ‘stoere’ pakjes. Nou ja, niet allemaal mannen. Er liep dus ook een vrouw rond. Daar is het dus waarschijnlijk misgegaan.

Nou ben ik normaal niet opvallend maar deze keer had ik net twee dikke boeken van de bibliotheek gehaald die ik in mijn hand hield. Achteraf gezien hield ik die net iets te dicht voor mijn hoofd. Dat hoofd was nog maar half te zien. Mijn oren waren verdwenen achter een groot dik boek van AF Th. Genoeg om mij verdacht te maken, maar dat wist ik toen nog niet. Nietsvermoedend kijk ik naar een cadeau voor mijn vrouw -Ze is zaterdag jarig- en loop wat rond. Wat zal ik nu nemen? Wat zou ze leuk vinden en waar heb ik het beste gevoel bij?

Ik kijk eens bij een juwelier in de etalages. Er is keuze genoeg aan ringetjes en andere versieringen met en zonder extra diamantjes.Niet eens zo duur maar wat te kiezen? Kijken bij de V & D. Ik kom er niet uit, ik loop onrustig wat heen en weer tussen de verschillende winkels inn mijn ooghoeken zie ik haar, de Marechaussee nog zie staan. Onze ogen kruisen elkaar terwijl ik driftig nadenk over cadeaus en vrouwen in uniform.

Dan weet ik  opeens wat ik voor mijn vrouw ga halen. Resoluut stap ik richting de oranje gekleurde geldautomaat -ik wil niet dat ze via internetbankieren al ziet wat ik gekocht heb- en haal daar de nodige Euro’s uit de muur.  Opnieuw moet ik langs de dame en heer. Ditmaal komt de vrouw langs mij heen en zegt heel aardig goedemiddag. Ik weet hoe het hoort en zeg natuurlijk netjes goedemiddag terug terwijl ik snel doorloop naar de winkel om daar het gewenste cadeau te gaan halen.

Liep ik iets te snel, zei ik iets te snel gedag?

Snel het cadeau gekocht, een leuke dvd. Nu moest ik nog maar een ding doen. Shiny Cat, tonijn net garnalen, onze kat eet niet anders dan vis. De winkel uit en op weg naar de dierenwinkel. Waar zijn de marechaussees nou gebleven? Tot mijn geruststelling zie ik ze aan de overkant van de winkelstraat waarbij ik voor de derde keer oogcontact maak. Waarschijnlijk één keer te veel.

Ik loop nog net de straat in voordat ze me inhalen, twee mannen met een pasje en een oortje.

Ik kom alleen niet zo makkelijk weg met mijn verhaal over het kattenvoer. Ze willen ook weten waar de boeken over gaan die ik bij me heb. – Misschien denken ze wel dat ik ze gestolen heb. – Goed, daar heb ik dus een goed antwoord op. Het dikke boek, Tonio gaat over de overleden zoon van de schrijver. Ik kom al niet meer toe aan het andere boek. Ze willen een identiteitsbewijs zien. Dat heb ik dus niet bij me. Ik kom niet verder dan de NS kortingskaart met mijn meest afschuwelijke foto. Weet u wel dat u ten alle tijde een ID bij u moet dragen?  De man keek mij vragend aan. Natuurlijk wist ik dat, maar normaal heb ik zo’n ding helemaal niet nodig.

Na ampel overleg besluiten ze dat ik toch niet verdacht ben en mag ik doorlopen. Een ding weet ik nu zeker. Ik kijk ze nooit meer aan!

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!