Leids museum – Asterix en Obelix

tekening Asterix en de Romeinen

Als je om vier uur bent gaan slapen is het geen goed idee om, om negen uur al weer wakker te zijn. Toch is dat wat mij afgelopen zondag overkwam. Een afspraak om naar een tentoonstelling van Asterix en Obelix te kijken in Leiden. Het leek mij vrijdag toen ik gevraagd werd heel leuk. Zondagmorgen was het minder. Uiteindelijk ben ik toch gegaan. Om half twee stond ik dan voor de Burger King te wachten op een vriend van mij met zijn vriendin. Ze waren te laat. Verontschuldigingen.
Het was even zoeken welke kant we nou op moesten gaan, links of rechts hier? De koningin en Willem-Alexander hebben nog in Leiden gewoond op het Rapenburg.

Het museum zelf was voor niks te bekijken waarschijnlijk omdat ze aan het verbouwen waren. De tentoonstelling echter was niet voor niks en voor maar liefst twee gulden vijftig kwamen we de tentoonstelling binnen. Het is leuk om het verschil te zien tussen stripboek en de werkelijkheid. Het zij er nog heel wat de muren van een Gallisch dorp zijn bijvoorbeeld van steen en hout in plaats van alleen maar boomstammen zoals in het stripboek. Een van de belangrijkste en meest schokkende ontdekkingen was de bard, De werd zeer gewaardeerd en niet in de boom gehangen. Ik had toen moeten leven! Ach we waren er nu toch dus de rest van het museum ook doorgewandeld en een vraag blijft daarbij hangen. Ik ben er nog steeds niet achter. De homo Erectus ( rechtopgaande mens) staat verder naar voren dan de andere menssoorten die ook al rechtop liepen. Ziet u het probleem? Raar. Om vijf uur moesten we er uit.

Herinneren dat ik volgende keer geld meeneem. In de museumwinkel was een beeld van Homerus (o.a schrijver van de Odysee). De straat was vol, de mensen waren bezig met het voorbereiden van het feest. Een feest ter ere van Het ontzet van Leiden in 1574. Ik dacht altijd dat het ’72 was! Niet overal was men aan het voorbereiden er werd ook een voorschot op het feest genomen. Een bluesband speelde en zong.

Iets verderop, Lodeizen, ‘Je moet met het leven omgaan zoals je ook met moordenaars doet’ olftewel het enoge wat je kan doen in dit leven, LEVEN. Een winkelstraat was vrij rustig. De bordjes van de VVV met verwijzingen naar huizen zijn duidelijk. De vroegere Latijnse school, Rembrand van Rijn had er gestudeerd, medicijnen geloof ik dit alles voordat hij besloot schilder te worden. Een fontein, ‘Zie je wel, ik zei het toch!’

Op zoek naar een plaats om te eten kwamen we de fontein tegen terwijl aan de waterkant delen van de grote kermis te wachten stonden op het grote feest. De kleppen dicht. Het eetcafé,’De Bruine Boon’ net in andere handen overgegaan heeft redelijke prijzen en goed eten, jammer alleen dat ze net terwijl wij er zitten de deur moeten repareren. Je gaat niet ergens binnen zitten om het koud te krijgen en zeker niet als je aan het eten bent. Goed, het eten was lekker. Vraag ze maar naar de deur ALS JE OOIT NOG EENS IN LEIDEN BENT. Ach ik heb allebei de eigenaren nog gefeliciteerd met de nieuwe zaak ze keken wel een beetje raar! Het was tijd. De trein bracht mij terug en om iets over negenen was ik thuis.

1 Reactie

  1. Heel mooi geschreven.
    Het is voor vrouwen vaak een raadsel wat er in mannen omgaat,behalve de sex dan.
    Eenzaamheid speelt voor jou ook een grote rol.Ik hoop dat je iemand kunt vinden die dit bij jou weg kan nemen.

    Blijf aljeblieft schrijven.

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!