Gisteravond, ik was in het danscafé en daar kwam ik haar tegen. De bedgenoot alhoewel bed is hier ook niet echt het juiste woord want we hebben ‘het’ overal gedaan behalve in bed. Het gekke was dat ‘hoi’ het enige was wat we gisteravond tegen elkaar gezegd hebben. Raar is dat, we kennen elkaars lichaam en dan nu niet niet verder gekomen dan ‘hoi’.
Nu vind ik dat altijd al vreemd om mensen tegen te komen waarmee ik een band heb gehad die er niet meer is. Ik weet nooit wat ik zeggen moet of doen. Het liefst zou ik de band behouden. ‘nooit goed geweest in afscheid nemen’ van wie is dit citaat? Het past in ieder geval goed bij mij. Het komt bij mij vooral voor bij exen, dan zie ik een ex vriendin staan en denk, “Wat hebben we samen gedaan, welke films gezien, welke woorden gesproken?’ Ik wil haar van alles vragen, ‘Weet je nog dat we daar en daar… ‘ maar er komt niets.
Het zien van ‘de bedgenoot’ deed bij mij ook de vraag omhoogkomen of ik in die anderhalf jaar tussen toen en nu wel veranderd ben. Het antwoord is ja maar niet zoveel als ik wil. Ik zit nog steeds vol angsten voor van alles en nog wat. Ik doe nog steeds niet wat ik eigenlijk wil doen alhoewel ik steeds meer in de goede richting kom.
De laatste paar dagen heb ik mij ook serieus afgevraagd of ik niet lid moest worden van de VVD, mijn partij. Mijn poging om weerstand te bieden aan de huidige toestand waarin er een scheuring is tussen de mensen en de politiek. Ik ben er nog niet uit!
