Getelde dagen

Witte duif

Zijn dagen zijn geteld en dat weet hij. Niet dat het er hem van weerhoudt om gewoon door te gaan met leven maar toch. Hij doet nog alles wat hij voor twee weken ook deed, hij gaat nog netjes elke dag naar zijn werk , komt om vijf uur thuis, eet, kijkt om acht uur het journaal en gaat om half twaalf naar bed. Het zijn de laatste weken van zijn leven.
Hij heeft nooit geloofd in ‘uitbundig leven’ en leven alsof het de laatste dag van je leven is. Dat brengt alleen maar onrust met zich mee.

Nu het daadwerkelijk de laatste dagen van zijn leven zijn doet hij dus niet anders dan anders. Niemand in zijn omgeving weet ook dat hij niet lang meer te leven heeft. OP een dag zullen ze gaan merken dat hij niet meer op zijn werk verschenen is. Dan zullen ze zich gaan afvragen waar hij blijft en gaan bellen. Vervolgens zullen ze de politie op zijn huis afsturen die hem dood thuis zal aantreffen. Zelf hoopt hij dat hij in zijn slaap zal overlijden een niet in een stoel want dat is zo’n raar gezicht.

Toen hij in het gesprek met de dokter te horen kreeg dat de ziekte te ver was uitgezaaid om nog te verhelpen had hij het eerst niet geloofd. Hij had altijd op zijn lijn gelet, gesport en alleen maar de juiste dingen gegeten. O’ ja, hij rookt ook niet. Hij heeft er ook geen behoefte aan. Deze gezonde leefstijl heeft niet kunnen voorkomen dat de kankercellen zijn blaas doortrokken op zoek naar nog meer beschadigingen.

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!