Geen zin. Vandaag om half zeven opgestaan, het was wel een beetje vroeg (voor mij althans) maar ik kon het gewoon niet langer uithouden in bed. Ik hoorde ‘De Volkskrant’ in de bus vallen. Koffie gezet en de krant gelezen. Om half acht klaar. Tot half tien tekstwijzigingen ingevoerd. Gegeten en mijn ziekenfonds in orde gemaakt.
Ik moet van ziekenfonds veranderen omdat ik niet langer bij mijn oude ziekenfonds IZZ mag blijven. Dit fonds is namelijk speciaal voor mensen die werkzaam zijn in de gezondheidszorg en dat ben ik al een aantal maanden niet meer vandaar… Voor het uitzoeken van het juiste ziekenfonds voor mij moest ik wat papieren opzoeken terwijl ik daar zo mee bezig was kwam ik een heleboel brieven en kaarten tegen, kerst -en nieuwjaarskaarten, vakantiegroeten maar ook liefdesbrieven van oude liefdes. Het zal aan mij liggen maar ik word daar erg weemoedig van. Ik moet bij zo iets altijd denken aan mijn tijd met die ex-en. Goede tijden, slechte tijden. Goed voor weer een weemoedig en tragisch lied of gedicht. Leuk was wel dat ik naast al die kaarten en brieven ook weer een keer mijn geboortekaartje zag, een paarse envelop echt jaren zeventig. Bij de bibliotheek, krant gelezen op zoek naar werk er zat niet echt iets bij. Om zeven uur naar het koor geweest, zwaar… en nu slapen…
