De ramp in Volendam

Ik heb in mijn dagboekverhalen nog niets gezegd over de ramp die in Volendam is gebeurd een januari waarbij een café in brand raakte met de nodige doden en gewonden. Waarom heb ik nog niet eerder wat over gezegd? Niet omdat ik het niet belangrijk of rampzalig vind wat er gebeurt is want dat is het wel. Wat kerstversiering al niet kan doen! Je moet toch erg uitkijken met wat je ermee doet. Raar is ook dat er naar het schijnt maar een vluchtroute open was. Gek maar het tweede waar ik aan moest denken was zo’n ramp had ook hier in Apeldoorn kunnen gebeuren… Het café ‘De Kierewiet’ waar ik was is ook klein en wat als er brand uitbreekt? Gisteravond was er ter nagedachtenis een stille tocht uitgezonden op bijna alle vaderlandse zenders. Ik begin ergens toch te twijfelen aan het nut van zo’n tocht is het gedenken een waarschuwing? Het zijn er ook teveel om de zoveel weken is er weer een voor mij werkt het niet meer al weet ik bijna zeker dat mocht er een stille tocht in Apeldoorn zijn ik erbij ben. Het klinkt tegenstrijdig maar toch. Ik denk dat je op zo’n moment er gewoon bij bent…

Gedachten
Toen ik dat gisteravond zo zat te bekijken werd ik toch nog even overweldigd met medelijden niet alleen omdat ik aan de slachtoffers dacht maar ook omdat de bezoekers van de kerkdienst naar Jantje Smit moesten luisteren die het Ave Maria zong ze hadden al zulke ellende over zich heen gehad ( Kan deze?)

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!