Om twaalf uur zat ik er weer, het T’danscafé. Het begint daar pas om twaalf uur. Hoe ziet dat café er eigenlijk uit? Het is gevestigd aan een klein straatje niet ver van de overige cafés en discotheken. Het eerste wat je van het danscafé ziet is de tekst met daarop ‘Geopend op donderdag, vrijdag en zaterdag van 22.00 uur tot 4.00 uur’ in verschillende kleuren met krijt op een bord geschreven.
Woonhuis
Het café zelf is eigenlijk een gewoon woonhuis dat verbouwd is tot café. Als je de deur hebt geopend kom je eerst in een zeer kleine hal terecht waarbij je niet teveel moet bewegen omdat je anders je kop alweer stoot. Gelukkig staat er een uitsmijter die netjes voor je de deur open doet. Deze deur gaat naar de woonkamer oftewel het gedeelte dat nu fungeert als het eigenlijke café. De ruimte bestaat uit twee verschillende ruimtes gelijk links is een bar met een kleine ruimte om te zitten. Rechts van de bar is ook een fruitmachine die zo lijkt het wel voortdurend gebruikt wordt door iemand. Links van de bar zijn de wc en de garderobe te vinden. Het ophangen van een jas kost overigens vijftig eurocent niet al te goedkoop dus maar ja wat is dat tegenwoordig wel? Als je echter na de tweede deur gelijk rechts gaat kom je op de dansvloer terecht. Een gewone betonnen vloer zonder iets bijzonders een simpele discolamp aan het plafond met drie of vier kleuren.
Verder is hier ook weer de niet te missen bar uitgevoerd in degelijk lichtbruin met drie mensen daarachter, twee voor de drank en één die alleen maar voor de muziek zorgt zoiets heet een diskjockey. Hij noemt het zelf draaier maar ja! Dit laatste is wel erg verwarrend voor mij en juist vandaag ben ik weer bijna de fout ingegaan.
Wat draaien ze voor muziek? Nou geweldige discomuziek uit de jaren zeventig en jaren tachtig. Gloria Gaynor komt langs evenals Thriller van Michael Jackson maar ook het onvergetelijke ‘Ich bin wie du’ van Vicky Leandros en ‘Skandal im sperrbezirk van de Spider Murphy gang . De muziek is ook de reden dat er een iets ouder publiek komt dan in de andere uitgaansgelegenheden. Het publiek dus iets ouder, gescheiden vrouwen, echtparen, mannen die ook al van hun vrouw af zijn, vrouwen en mannen die wel getrouwd zijn maar toch wel in zijn voor aandacht dan wel seks met iemand die niet hun wettelijke echtgenoot(te) is.
De avond begon zoals elke avond een beetje bier een heleboel dansen. Er is vandaag echter niemand die ik echt goed ken dus ik dans echt heel zielig in m’n eentje tot ergens bij halfdrie er plotseling een mooie vrouw naar mij toekomt die mij blijkt te kennen van een vorige keer. Ik herken haar echt niet maar toch de moeite waard om iets verder op in te gaan. Kortom even later dansen we samen waarbij ik niet verzuim haar af en toe aan te raken om te kijken of ze dat toelaat. Ze schijnt er weinig moeite mee te hebben. ‘Dat gaat de goede kant op!’ Ja je krijgt ook dorst van al dat gedans dus ik laat haar even met rust en haal wat te drinken voor mezelf. Ik sta even aan de kant als ze naar me toe komt met de vraag of het wel goed met me gaat. Er komt een man van de zijkant het toneel op die even met haar praat. Hij lijkt te zeggen, ‘ik ga’ dat zegt hij echter niet zo hoor ik later. ‘Nee hoor dat zei hij niet dat is mijn man’….