Couperus

kaft van Louis Couperus door BastetHet boek dat ik momenteel lees is de biografie van Louis Couperus geschreven door Frédéric Bastet. Achthonderdvijfenzeventig bladzijden dat is dan wel inclusief voetnoten en register. Veel bladzijden, dik boek zul je zeggen toch is het de moeite van het lezen waard.. Nou kan men mij natuurlijk niet rekenen want ik vind alles van en over Louis Couperus interessant en wil dus ook alles weten. Louis is mijn favoriet waarbij ik vooral de Indische en Haagse romans waardeer al is bijvoorbeeld ‘Noodlot’ ook een geweldig boek. Dat ik zo van zijn boeken hou heeft te maken met de stroming (naturalisme) en de onderwerpen waarover hij schrijft,. ‘De stille kracht bijvoorbeeld heeft als onderwerp de geheimzinnige krachten die er in “het rijk van Insulinde” te vinden zijn, hij beschrijft dit dan ook zodanig dat ik de handeling van het boek levensecht voor me kan zien.

Al lezende in het boek ontdekte ik steeds meer verwantschap tussen Couperus en mij althans door mij zo gevoeld. Zijn zielleven was enigszins gecompliceerd in zich zelf gekeerd maar toch ook uitbundig naar de buitenkant. Dit herken ik bij mijzelf ook. Onrustig, hij had niet de rust om ergens lang te blijven en zijn leven is na korte tijd dan ook een voortdurende reis geworden van Nice naar Italië, naar Indië naar Den Haag terug.

Dit heb ik zelf ook enigszins. Het is dat het geld ervoor zorgt dat ik niet weg kan maar als het geld er wel was geweest was ik niet waar ik nu was. Problemen met de seksuele identiteit, waar sta ik? De uitkomst van deze vraag is bij mij wel anders dan bij Louis.

Ik heb daar tot nu uiting aan gegeven door een uitvoerig liefdes- en seksleven waar Couperus zich lijkt te gedragen als een androgyn type gedraagt daarbij zijn eigen seksualiteit ontkennende alhoewel hij later zijn homoseksueel zijn lijkt te aanvaarden. Het verhaal schijnt dan ook rond te gaan dat hij samen met prins Hendrik wel eens in een jonge jongensbordeel is gezien. Uiteindelijk heeft hij er toch wat mee gedaan. Een andere ontdekking was het vaak gebruiken van anglicismen zoals het woord ‘voeling’ (feeling). Ik heb het gebruik van deze uit het Engels ontleende woorden altijd gezien als iets van de laatste tijd maar naarmate ik mij meer in Couperus verdiep zie ik dit soort woorden vaker bij hem voorkomen. In de jaren negentig van de twintigste eeuw gebeurde dit dus ook al! Momenteel ben ik op bladzijde 304 er zijn dus nog 571 pagina’s te gaan!

Wat vind je van dit verhaal? Laat het me weten!