Een voorstelling door Anne van Veen, dochter van Herman en het onderwerp van één van zijn bekendste liedjes. Daar verwacht je wat van. Goed je weet dat het niet eerlijk is om haar gelijk al te willen vergelijken met haar vader maar je denkt wel iets goed te zien. Het was goed… voor een middelbare schoolvoorstelling.
Ze kan goed zingen en beeldend vertellen maar de liederen die ze zong waren twee uitzonderingen daargelaten niet echt van een hoog niveau. Het lijkt alsof ze geschreven zijn met het idee het moet poëtisch zijn en dat waren ze juist niet. Twee onderwerpen samengepropt in een liedje. Elke keer als ik dacht nu wordt het leuk kwam er weer niets. Het was het allemaal net niet en al na het derde nummer zat ik op mijn horloge te kijken hoe laat het was.
Ik hoop dat de volgende keer dat ze een liedje maakt het bij één onderwerp houd. Dan kan het nog wel wat worden.
